28 februari j.l. was de pre-opening van ons nieuw afscheidshuis De Laatste Halte aan de Ruijterlaan 21. Deze avond was bedoeld om al onze buren als eersten (nog voor de officiële opening de volgende dag) een kijkje te geven. En wij hoopten op deze wijze ook de buren wat beter te leren kennen. De Petit Fours, met het treinlogo van De Laatste Halte erop gedrukt, stonden klaar en de koffiegeur vulde al de ruimte. Ook wij waren benieuwd wie er zouden komen kijken.
Het eerste koppel was een charmant koppel, wat op leeftijd en bleken aan het begin van de straat te wonen. Zij een Française en hij van oorsprong Twentenaar, maar al tientallen jaren woonachtig in Voorthuizen en goed ingeburgerd. Mijn vrouw die van huis uit Vlaams is en dus ook best wel redelijk Frans spreekt, liet hun samen met onze dochter het hele pand zien. De kop was eraf en snel werd het drukker. Maar omdat zij de eersten waren, bleven ze in onze gedachten hangen.
Dinsdag 6 mei was ik op mijn gemak bij ons pand, vanwege de aanhoudende droogte, de nieuwe beplanting rondom de parkeerplaats, water aan het geven. Tot mijn rust werd verstoord door de één na andere sirene die ik iets verderop hoorde tot stilstand komen. En toen ik later naar huis reed, zag ik dat er meerdere hulpdiensten waren uitgerukt voor één van onze buren. Ik hoopte en bad in mijzelf dat het goed mocht aflopen. Helaas bleek dat later niet zo het geval te zijn, want de zaterdag daarop werd ik gebeld door de zoon onze buurman met de mededeling dat hij was overleden. En eenmaal bij binnenkomst bleek het de buurman te zijn geweest die wij samen zijn vrouw als eersten die avond hadden ontmoet.
En nu zijn we weer een week verder. De uitvaart van onze buurman is juist klaar. Een bijzondere uitvaart. Samen met mijn vrouw mocht ik een Nederlands / Franse uitvaart verzorgen. (vanwege de familie uit Franrijk die ook aanwezig was) Als koppel voor een ander koppel – voor buren, lieve buren. En doordat wij hun die avond al hadden ontmoet, waren we geen vreemde, onbekende buren meer. Geen doorsnee uitvaart, maar wel weer één die ik niet snel zal vergeten.
Adieu buurman …
