Tromgeroffel …
Want na weken van onzekerheid kunnen we het nu zeggen en ik durf het bijna niet te geloven, maar een wens van jaren lijkt nu eindelijk in vervulling te gaan!
Al jaren zijn we op zoek naar een geschikte en mooie locatie in ons dorp voor een afscheidshuis. Een plek waar mensen in alle rust afscheid kunnen nemen in huiselijke sfeer van hun geliefde.
Eerdere pogingen liepen op niets uit, steeds liepen we vast tot ons oog een aantal weken geleden op een pand in de zeeheldenbuurt viel. Het oude pand van, van de Fliert, aan De Ruijterlaan 21 waar ook Bep Style heeft gezeten.
Misschien vraagt u zich af, waarom dat pand? Naast dat wij op zoek waren naar een locatie in Voorthuizen waar we zowel de opslag van kisten etc wilden en hebben en een plek voor een 24-uurs rouwkamer, waren op zoek naar een plek waar we een verhaal konden vertellen – een verhaal van rouw en troost.
De meeste echt Voorthuizenaren kennen het verhaal van de Kippenlijn die tussen 1909 en 1939 door ons dorp liep. Het oude stationsgebouw (vandaag de dag gebruikt als kerk door de Evangelische Gemeente De Kandelaar) is nog de laatste stille getuige van de oude spoorlijn tussen Nijkerk en Barneveld. Maar in de harten van vele mensen wordt er met weemoed aan terug gedacht en ook met enige regelmaat lezen we er nog wat over in de Barneveldse krant. Overigens heeft Gerjan Crebolder er een uitvoerig boek over geschreven waar ook dit stuk spoor goed in omschreven is. (titel: Een eeuw Kippenlijn)
Na een aantal keren langs het gebouw gereden te zijn, wat in de buurt van de voormalige spoorlijn staat, zag ik ineens de mogelijkheid om dit stukje geschiedenis van Voorthuizen te kunnen doen herleven. Want dit pand met zijn overstekende luifel heeft met een paar aanpassingen al snel de uitstraling van een oude treinhalte. En zo werd de gedachte geboren om in het pand ons afscheidshuis; “De Laatste Halte” te vestigen. Want De Laatse Halte staat ook symbolisch voor een afscheidshuis. Men is daar de laatste dagen voor de uitvaart. Want van daar vertrekken we naar de kerk, begraafplaats of crematorium. Maar ook vergelijken we die laatste reis naar de eeuwigheid als een treinreis waar we op een dag moeten instappen, niet echt wetende waar hij ons brengt. (Al hopen we we bijna allemaal dat hij ons brengt naar de plek waar degenen die voor ons zijn gestorven, zijn heen gebracht om hen op dat station weer te ontmoeten.)
De komende maanden zal er hard moeten worden gewerkt om van deze hal een gezellig en troostvol afscheidshuis te maken. Met moderne elementen, maar ook mooie, sfeervolle verwijzingen naar de oude Kippenlijn. Wij hebben er erg zin in en zien al uit naar de dag dat De Laatste Halte geopend gaat worden. Maar daar zult u zeker nog meer van horen.
Voor nu zijn de papieren getekend en afgelopen zaterdag zijn we voor het eerst rond het pand aan het werk gegaan. Nog even geduld, het is voor ons nog een reis erheen, maar De Laatste Halte komt eraan.
