De laatste tijd vraagt men mij waarom ik vorig jaar voor mijzelf ben begonnen en waar wij ons in onderscheiden van andere uitvaartondernemers. Graag wil ik dat proberen uit te leggen.
Mensen die mij kennen, weten dat ik een mensenmens ben en graag met mensen omga en meeleef met nabestaanden. Ik denk dat woorden als laagdrempelig en betrokken en informeel mij op het lijf geschreven zijn, maar ook dat ik niet in hokjes denk, en graag over grenzen heen kijk.
Als oud voorganger vind ik het mooi als ik bv bij een uitvaart soms ook moet voorgaan of het geheel aan elkaar mag praten. Maar als uitgangspunt geldt voor mij dat een uitvaart altijd bij de overledene moet passen. De overige aanwezigen mogen vinden wat zij zelf willen van het afscheid, maar er moet herkenning zijn. Maar een tweede punt vind ik zeker zo belangrijk en dat is dat nabestaanden een goed afscheid hebben. Een afscheid dat hen helpt bij de start van het rouwproces. Zelf ben ik opgeroeid in een huis van rouw. Mijn vader overleed 6 maanden voor mijn geboorte en 4,5 jaar na mijn geboorte verongelukte mijn broer op 18-jarige leeftijd. Dit soort van verlies laat diepe sporen na in een gezin maar zijn voor mij een bron van passie en inspiratie om naast de nabestaanden te gaan staan.
7 jaar mocht ik dit werk met liefde doen onder de vlag van Monuta en ik ben ook dankbaar voor die kans. Maar steeds meer merkte ik dat ik een eigen visie had die niet met die van hun en ook niet met die van veel andere uitvaartondernemers overeenkwam. Het verlangen groeide om mijn eigen weg te gaan. We leven in 2019 in een andere tijd dan in 1966 toen ik geboren werd en mijn vader overleed en het vak van uitvaartverzorger is ook erg veranderd de laatste jaren. Was het vroeger zo dat een begrafenisondernemer de familie vertelde hoe het hoorde, is zijn rol in mijn ogen steeds meer adviserend geworden in plaats van te vertellen wat wel of niet kan. Gelukkig kan en mag er steeds meer de laatste tijd. Een vrachtwagenchauffeur op een vrachtwagen – een melkboer op zijn melkkar tussen de melkbussen naar zijn rustplaats begeleiden, zijn kleine voorbeelden daarvan.
Maar om terug te komen op de boodschap van deze post: Wat is er anders aan Livestro Uitvaartzorg 2.0 dan aan Monuta Livestro.
Livestro Uitvaartzorg is een moderne en eigentijdse uitvaartonderneming. U zult dat terugvinden in onze huisstijl, reclame-uitingen, promotiemateriaal, maar het meeste als u met ons te maken krijgt. Met kennis en liefde van en voor rituelen en gebruiken rond het sterven, maar we staan open voor nieuwe rituelen en gaan dus altijd uit van de overledene en zijn nabestaanden en laten ons daarbij niet leiden door wat anderen vinden van wat wel of niet zou kunnen.
Respect voor de overledene staat centraal en wij zijn daar om de nabestaanden de weg te wijzen op het pad dat rouwverwerking heet.
Wij willen laten zien dat de dood bij het leven hoort en dat je het bespreekbaar moet maken. Want als je over je einde durft te praten, kan je ook meer genieten van het leven.
Wij willen daar zijn ook als iemand weet dat zijn leven bijna ten einde loopt om rust te brengen omdat het spreken over het naderende einde vaak ook die rust kan geven.
Zelf doe ik bijna wekelijks voorregelingen – soms met mensen die nog in het midden van het leven staan maar ook met mensen die in de vertrekhal van het leven of zelfs met de deurknop in de hand staan. Dit soort gesprekken raken mij altijd weer, maar geven mij ook de aanmoediging om dit werk te blijven doen. Want er is niets mooier dan een uitvaart te mogen verzorgen waar je bij het leven al het laatste stukje mocht meelopen met degene die afscheid moest nemen en met zijn eerste kring van geliefden.
Dit doen we vanuit onze visie dat ieder mens uniek is en een uitvaart verdient die bij hem past. Gereformeerd, Katholiek, Hindoestaan of niet-gelovig. Het moet bij hem of haar passen. Maar dit alles doen we vanuit een liefde voor de mens en de schepping. Want dat is volgens ons de kern waar het om gaat.
Vandaar ook dat we met ons werk weer een stichting in India ondersteunen waar we zorgen voor weduwen en wezen. Maar ook opdat zelfs de allerarmsten een waardig afscheid daar kunnen krijgen
Menu
