Niet zomaar een baan…
Ik zal wel commentaar krijgen van collega’s maar ik wil toch dit artikel delen omdat ik vindt dat de BGNU wel een punt heeft.
Zelf mocht ik 13 jaar geleden het vak leren bij een van de grote spelers in het land en heb al jaren een mooie uitvaartonderneming, maar ik deel toch hun zorg.
Want ook ik moet steeds vaker brokstukken van minder “ervaren” collega’s opruimen. En verbaas mij ook steeds meer over dat dit een vrij beroep is.
Want net zoveel mensen als je kunt helpen kan je ook beschadigen voor het leven.
En als er iets misgaat bij een uitvaart kan je het nooit meer overdoen.
Dus enige controle – opleidingseisen etc zouden volgens mij niet kwaad kunnen.
Het is niet zomaar een baan… ik ervaar het als een roeping!
