Laat liefde lichten!
Dat blijft bestaan wat in liefde is gedaan!
Dit zijn woorden uit een mooi lied en een gedicht van een bijzondere man waarvan ik 11 maart 2017 de uitvaart mocht verzorgen.
Een uitvaart die mij bij bleef om veel redenen, maar ook om de woorden: “Dat blijft bestaan wat in liefde is gedaan.” bovenaan zijn kaart.
Soms kunnen woorden je raken en zich wortelen in je hart en dat was zeker zo met deze woorden.
Ook vandaag weer borrelden deze woorden omhoog. Ik werd afgelopen nacht wakker gebeld met het bericht dat een goede vriend, pastor en medewerker van ons zendingswerk gisteren in India was overleden en besefte weer hoe ik mijn hart aan dat land en deze mensen had verloren. Het was liefde voor het land India en zijn bevolking die mij al menigmaal daar terug heeft gebracht en waarom we nu vanuit onze onderneming de weduwen daar kunnen steunen. Vandaag verloor ik een dierbare vriend, maar was ik dankbaar dat ik dit mensenkind zo goed had mogen kennen en wat we voor hem en zijn familie mochten betekenen. Vandaag is hij begraven. Ik kon er niet bij zijn, maar mijn vrienden daar hebben bloemen namens ons op zijn graf gelegd en de familie bij gestaan. Werken van liefde hebben eeuwigheidswaarde.
Vandaag mocht ik ook een condoleance leiden van een lieve moeder, oma en overgrootmoeder die net geen 100 jaar was geworden. Normaal verwacht je niet veel mensen op zo’n uitvaart, omdat zo iemand bijna iedereen overleefd heeft, maar vandaag liep de condoleance uit en stonden er de hele tijd mensen in de rij die mij aanspraken en mooie warme herinneringen deelden. Zelfs buren van 50 jaar terugkwamen om haar de laatste eer te brengen. Deze vrouw had waarlijk geleefd en een steen verlegd – een steen van liefde. Ze zal gemist worden, maar heeft iets bijgedragen aan de levens van vele mensen. De verhalen raakten mij. Wat een voorbeeld was deze vrouw. Tijdens de condoleance vertelde een van de kleindochters mij dat oma toen ze 1,5 jaar geleden in de Barneveldse krant las dat ik vanwege mijn vertrek bij Monuta een jaar lang niet in de gemeente Barneveld mocht werken, ze dan toch zeker nog een jaartje moest blijven leven, want Immanuel moest haar uitvaart doen. Deze woorden van deze lieve vrouw raakten mij diep in mijn hart. Wat ben ik dankbaar dat ik haar uitvaart nu mag doen voor haar.
Het liet mij weer beseffen wat de drijfveer van mij is om dit werk te doen. Liefde voor mensen! En opnieuw borrelden de woorden op uit mijn hart: “Dat blijft bestaan wat in liefde is gedaan!” (Ik word stil van binnen en uit mijn ooghoek pinkt een traan…)