Twee dagen geleden werd mijn vrouw gebeld met de boodschap: “Kan Livestro langskomen, want mijn vrouw ziet de horizon gloren…”
Vanmorgen een bijzonder open gesprek gehad met dit lieve koppel. Waarvan de vrouw duidelijk haar koffers aan het pakken was, in de wetenschap dat met een paar maanden ze haar oversteek gaat maken.
Nu zittend op de bank met mijn newborn dicht tegen mij aan, overdenk ik ons gesprek nog eens. Vanmiddag begonnen om haar “verhuiskaart” te ontwerpen.
Overvalt mij een gevoel van dankbaarheid dat ik dit mag doen.
Maar ik voel mijn hart snikken bij t besef dat de wereld weer zo’n mooi mensenkind moet gaan missen.
En als het mij al raakt wat zal het zijn voor haar man en haar kinderen, die een lieve moeder en oma moeten loslaten.
Ik druk mijn zoontje van 3 weken dicht tegen mijn borst en tranen vullen mijn ogen…
Menu
