Na een lange werkdag zit ik op de bank en mijn gedachten dwalen af.
Het is alweer 4 weken geleden dat we als gezin terug kwamen van vakantie. Maar eigenlijk voelt het al veel langer. Ik mocht al weer vele families bijstaan. Mensen hun afscheid verzorgen met al hun eigen persoonlijke verhalen. Mooie persoonlijke rouwkaarten ontwerpen.
Op 1 van de rouwkaarten koos de familie voor een foto die de weduwe had gemaakt van de staf van Mozes op de berg Nebo in Israël.
Een bijzonder symbool: een stok met slang daarop. Het verhaal in de bijbel zegt dat Mozes deze moest maken, want als de Israëlieten gebeten waren door giftige slangen, dan moesten zij naar deze koperen slang op de staak kijken en dan werden ze genezen. Een bijzonder verhaal, dat een schaduw was van wat er later in de geschiedenis zou gebeuren. Want deze slang op de staf stelde als het ware Jezus aan het kruis voor. Waarvan de bijbel zegt dat hij gekruisigd werd voor onze zonden, maar ook onze ziekten heeft hij aan het kruis gedragen. Dat is wat de bijbel ons leert.
Maar ik besprak met deze familie ook het bijzondere van deze symboliek, want in het eerste bijbelboek is het juist zo dat de slang staat voor de vijand van God, satan. Het klinkt bijna tegenstrijdig maar blijkbaar kan dat.
En zo kwamen we ook bij een andere paradox.
Want vandaag de dag worden Uitvaartondernemers ook wel eens zwarte kraaien genoemd. Niet alleen door het zwarte kloffie dat de vroegere doodgravers droegen, maar ook denken ze daarbij soms aan het negatieve van kraaien, want ja begrafenisondernemers worden ook wel eens spottend lijkenpikkers genoemd. (Want ja, daar staan kraaien ook om bekend net zoals de slang bekend staat om t bijten.)
Toch ben ik er trots op om een zwarte kraai te zijn. En daarom staat er ook een zwarte kraai op mijn bureau. Want weet u, de kraai is ook een heel positieve vogel in de bijbel.
Zo liet Noach de eerste keer een kraai uit de ark. Deze kwam terug – als boodschapper dat het land nog niet bewoonbaar was. (Helaas slecht nieuws – ja deze zijde hoort ook bij mijn beroep.)
Maar het waren ook kraaien die de profeet Elia in leven hielden toen hij moest vluchten naar de Beek Krith. Zij brachten hem eten en zorgden voor hem.
Hier waren zij het beeld van engelen.
Ja, en zo voel ik mij ook vaak. Ik mag mensen dragen door hun verdriet heen. Dit is wat ik dan ook het liefste doe.
Vanavond reed ik na een lange dag werken naar t ziekenhuis in Ede. Mijn eten moest maar wachten, dit bezoekje ging voor. Ik zou een mevrouw ontmoeten die te horen had gekregen dat ze uitbehandeld was en haar einde daar bijna was. Ik ging niet om de uitvaart te bespreken, want dat had ze al met haar dochter en zus besproken en zou ik later met hen doornemen.
Maar ze wilde mij graag nog ontmoeten voordat ze de oversteek maakte. Want het was haar wens dat ik haar uitvaart zou verzorgen en wilde dit uit mijn mond horen.
Het werd een bijzondere ontmoeting die ik nooit meer zal vergeten en zal blijven koesteren.
We spraken over de weg die ze moest gaan en haar geloofsvertrouwen. Een open gesprek, ja met een lach, maar ook een traan. Ze legde mij uit waarom ze wilde dat ik het deed. Dat raakte mij en ik beloofde haar op mijn beurt dat ik de uitvaart in haar geest zou doen.
Aan het einde bij t afscheid nam ik haar hand in mijn handen en streelde haar handen toen ik haar verzekerde dat ze in mijn gedachten en gebeden zou blijven.
Nog steeds kan ik haar handen voelen – warme handen – al besefte ik dat de volgende keer als ik haar handen weer zal vasthouden ze waarschijnlijk koud zullen zijn.
Maar ik ben dankbaar voor dit moment en de blik in haar ogen toen ik haar dit zei.
Een dankbaarheid die ik niet meer zal vergeten. Ja, vandaag kwam ik misschien wel die kamer binnen als een zwarte kraai/ een Uitvaartondernemer, maar ik ging wel weg als haar engel. Degene die haar een stukje rust mocht brengen.
Laat mij a.u.b. nog voor velen een zwarte kraai (engel) mogen zijn.