Op 4 december j.l. sprak ik Nans om haar naderende uitvaart te bespreken. Ze was zo dankbaar dat ik haar uitvaart wilde verzorgen. Twee jaar daarvoor was haar man overleden en door mijn concurrentiebeding mocht ik toen die uitvaart niet doen. Nog steeds deed haar dat pijn. Maar het vooruitzicht dat ik haar afscheid zou gaan begeleiden, gaf haar rust om te kunnen sterven. Ze nam afscheid van me met een grapje en ondanks het verdriet konden we samen met haar kinderen nog even lachen.
3 dagen later sloot ze voorgoed haar ogen en op 14 december was daar het afscheid. Het werd een persoonlijk afscheid, met een lach en een traan. Een afscheid wat bij haar en deze lieve familie paste. Gisterenavond mocht ik de familie weer ontmoe ten en hebben we samen nagepraat. Vanmorgen had één van de dochters een mooie recensie op onze website geplaatst die ik graag hier deel.
“Een mooie uitvaart zoals mijn moeder dat gewild had!”
Een mooier compliment kan ik niet krijgen. Want dat is waar wij voor gaan. Een uitvaart die de overledene past als een warme jas en die de familie op weg helpt in hun rouwproces.
“lieve Nans, rust zacht en wie weet tot ziens! (maar nu nog even niet 😉
