Vandaag hebben we afscheid genomen van een markante en geliefde Voorthuizenaar.
Vanmorgen vertrok hij vanaf zijn boerderij op de platte kar achter zijn oldsmobile tractor richting het dorp. “Voor pa zijn laatste kroegentocht” zoals zijn zoon het noemde.
Het was erg indrukwekkend om al de mensen te zien die zich bij café de Moriaan en café de Lindeboom (en later bij Ons Kroegje) hadden verzameld. Er werden rozen op de kar gelegd, geproost op deze mooie mens en een traan weggepinkt. Een bijzonder moment.
En ook al moest ikzelf de wandeling op krukken met een gebroken voet doen, was dit het mij waard. Dit was het laatste wat ik voor Henk kon doen en dat deed ik met liefde.
Want ook ik had warme herinneringen aan deze man. Want altijd als hij op een condoleance avond aanwezig was, zette hij een stoel naast zich neer en moest ik even bijkletsen. Altijd had hij belangstelling voor je.
Een paar jaar geleden ben ik bij hem thuis geweest en hebben we deze dag doorgesproken. Want hij wist dat deze dag eens zou komen. Vandaag was het zover.
Het was een zonnige dag. Een dag met een lach en een traan. Met muziek die hij zelf had uitgekozen. We sloten af bij het geopende graf met het lied Zweven naar geluk, bij het geopende graf. Ja, dat is wat ik hem wens.
We hadden bij het vertrek bij camping de Meidoorn witte duiven losgelaten. Een bijzonder plaatje. 15 witte duiven die in cirkels een aantal keren hoog boven in de lucht rondvlogen tegen een strak blauwe hemel. Als een laatste groet, om uiteindelijk terug te vliegen naar Voorthuizen – naar huis. Henk is thuisgekomen. We hebben hem vandaag begraven in ons hart. Zodat we hem mee mogen nemen de rest van ons leven. Een goede vlucht gewenst vriend.
Menu
