Een mooi afscheid…
Dat klinkt zo dubbel, want niemand wil afscheid nemen. Wat verstaan we dan onder een mooi afscheid? Ook dat is voor iedereen anders. Iedereen beleeft rouw anders omdat ieder mens uniek is. En gevormd door de gebeurtenissen uit zijn of haar leven.
Voor mij staat een goed afscheid voor een afscheid dat eer doet aan de persoon waar afscheid van wordt genomen. Een persoonlijk afscheid waar je de overledene terug in kent.
Want zo verschillend de mens is, zo verschillend mag ook een uitvaart zijn.
Hier op de Veluwe werd vroeger een uitvaart beoordeeld naar de maatstaf of het gedaan werd zoals “het hoorde. Maar wie bepaalt wat er hoort?
Toen ik in 2011 begon in de gemeente Barneveld hoorde het dat men bij een uitvaart in het zwart gekleed ging. Maar als we verder in de tijd teruggaan, was niet zwart maar wit de kleur van de rouw. Ging met vroeger met de rouwkoets met paarden (iets wat ik nog steeds erg mooi vind), werd die later vaak verruild voor een zwarte rouwauto. (We noemden dat zelfs toen nog een lijkauto – een term waarvan we nu allemaal vinden dat dit echt niet hoort!)
Vandaag mochten we een jonge vrouw in haar eigen invalide bus vervoeren. Dan gaat het niet meer over het ‘zo hoort het’, maar dan past het bij degene die je weg moet brengen.
Tijden veranderen en helaas niet altijd ten goede, maar ik ben wel dankbaar dat er tegenwoordig meer kan en mag bij een uitvaart. Zodat we met liefde gedenken en ook getroost worden. Want ook dat zijn voor mij pilaren van een mooie uitvaart.
Vandaag hebben we afscheid mogen nemen van een mooi en kostbaar mensenkind. Op een manier die bij haar paste en de familie tot troost is geweest. Het gemis zal er niet minder om zijn. Maar het helpt bij het proces dat rouw heet. Want als iemand uit ons leven wegwandelt, moeten we het pad van rouw op gaan.
Wat fijn als er dan langs die weg lichtzuilen staan van liefde. Mensen die meeleven en soms niets zeggen, maar een stukje op dat pad met je mee oplopen.
Dat is mijn wens voor deze familie en alle nabestaanden waar ook ik mee mocht lopen op hun rouwpad…
Menu
