Vandaag een mooie Katholieke uitvaart voor een sympathieke familie in de st Jozefkerk en op het Parochiekerkhof in het gezellige Achterveld mogen verzorgen.
We reden in een heerlijk zonnetje vanaf zorgcentrum Ruimzicht uit Barneveld naar achterveld. Een mooie laatste rit.
Op zo n moment krijg je t gevoel dat er niets mis kan gaan…
Maar niets was minder waar.
Na de dienst was de overledene in een mooie zilverkleurige rouwauto gedragen te midden van een zee van bloemen. De rouwstoet stond klaar met het kruis voorop.
Ik gaf de heren dragers naast de rouwauto het signaal hun hoeden op te doen en met een knikje gebaarde ik de rouwchauffeur de wagen te starten.
Maar in plaats van het warme geluid van de motor hoorde ik enkel: klik klik.
Na dit een paar keer gehoord te hebben zie ik mijn chauffeur hulpeloos zijn armen in de lucht steken.
Achter in mijn hoofd zegt een stemmetje; dit is niet goed maar nu rustig blijven.
Wat zal ik doen?
A. De mensen terug in de kerk laten gaan en een andere auto regelen?
B. 2 dragers naar de begraafplaats sturen om de rijdende baar op halen?
Beiden betekenen tijd verlies en doorbreken van de plechtigheid…
C. Of de schaarwagen gebruiken met rok die we normaal in de kerk meenemen.
Optie 3 leek mij de beste en de familie was ervoor te vinden.
Zo ging moeder ipv in een rouwauto in de openlucht in het zonnetje richting kerkhof waar mijn dragers haar het laatste stuk op de schouders droegen.
Aan het einde van de uitvaart sprak ik met de familie en bracht het voorval ter sprake.
Met een vriendelijke glimlach vertelde de zoon dat dit typisch iets voor moeder was. En dat veel gasten dit tegen hem hadden gezegd dat dit veel mooier was. Want ja als er maar een straaltje zon was, weigerde moeder vroeger om met de auto mee te gaan. Dan koos zij voor de benenwagen of de fiets.
Dus ja op deze zonnige dag kon er uiteindelijk toch niets misgaan….
Menu
