De kinderen liggen op bed. Rommel opgeruimd. Zit achter mijn computer op kantoor. De honden Wolf en Lucky liggen aan mijn voeten. Verwacht dat ieder moment Fats onze Noorse Boskat zich zal neerstrijken op mijn antieken bureau.
Voor mij ligt deze foto van mijn beste vriend Bob en mij op de achtergrond klinkt Bluegrass muziek waar deze lieve Amerikaan zo van hield.
Ik heb Bob beloofd om zijn uitvaart te doen en ook de overdenking. De 300ste uitvaart van mijn onderneming en de eerste van 2017. Het zijn maar getallen waaraan ik mij vasthoudt om maar niet te moeten denken dat ik binnen 2 dagen mijn beste vriend moet gaan begraven. De bonus-Opa van mijn kinderen. Die van de week afscheid moesten nemen van hun lieve knuffel opa.
Wat was dat moeilijk toen ik de opbaarkamer met 2 huilende uckies uit kwam. Normaal sta ik dan in de hal om de rouwende familie op te vangen. Maar nu was de hal leeg en stond er niemand voor ons. Ik besefte ineens hoe belangrijk zoiets is.
Weer kijken mijn ogen naar mijn papier wat zal ik dinsdag gaan zeggen en vooral zal t mij lukken om uit mijn woorden te komen. Want nee dit is niet de 300ste uitvaart van Monuta Livestro of de eerste uitvaart van 2017.
Het is de uitvaart van Bobbie mijn vriend waar ik om huil…
Menu
