Afgelopen zaterdag een mooie uitvaart in Kootwijk mogen verzorgen. En dat eenvoud en traditie mooi kunnen zijn liet deze uitvaart zien. In gehele stilte zijn we vanuit het kerkje op de heuvel naar de begraafplaats gelopen met de loopkoets. Deze koets werd voortbewogen door zijn kinderen.
De stoet was echt helemaal stil – een half uur lang was het enige wat je hoorde, het rammelen van de wielen van de loopkar op het wegdek…
Nog een keer dicht bij hun vader. Hoe vaak zou hen hun vroeger gedragen hebben en nu mochten zij hem het laatste stuk dragen.
Na de begrafenisplechtigheid liepen we te voet naar het boerenerf van de overledene waar zijn prachtige hobby trekkers naast de tenten stonden. Op de kaart hadden we het zo omschreven:
Na afloop kunt de familie condoleren en mooie herinneringen ophalen op het land van vader.
Jammer was het dat de overledene het niet zelf kon zien. Maar wie weet heeft hij ergens vandaan toch meegekeken…
