Ieder mens is op weg en kent een begin en een eindpunt – de cirkel van het leven.
Waar je wordt geboren – in welk nest – bepaald vaak een deel van je bestemming in het leven. Soms ga je verder op het pad van je voorouders en soms kies je bewust een andere route. Maar je wortels – de wortels van je voorgeslacht hebben of je wilt of niet invloed op hoe jij in het leven staat en je pad uitstippelt.
Deze les zie ik vaker in mijn werk als uitvaartleider maar nog nooit zo als deze week.
Deze week mocht ik een uitvaart verzorgen van een vader op hoge leeftijd. Mijn vader stierf door een noodlottig ongeval op jonge leeftijd maar mocht hij nog geleefd hebben zou hij nu slechts 2 jaar jonger dan deze vader zijn geweest.
Tijdens de gesprekken met een aantal van zijn kinderen bleek al gauw dat zij het uit het zelfde geestelijke nest kwamen als ik. Een radicale beweging uit de zestiger jaren. en ondanks dat we uit twee verschillende gezinnen kwamen werd deze scheidslijn met de dag dunner. Het was een week van herkenning.
Vaak hebben families moeite na een week om afscheid te nemen omdat je als uitvaartleider zo dichtbij bent gekomen. Maar deze keer had ik dit gevoel – alsof een onzichtbare band ons verbond met elkaar.
Vandaag mocht ik bij het geopende graf woorden van troost spreken en dit keer kwamen ze als een boemerang terug. Terug in mijn verlate verdriet. En troostte ze ook mij. We namen afscheid maar wisten zeker dat op een dag onze wegen weer bij elkaar zouden gaan komen..
Menu
